پلان اول: «افسردگی؟! مثل ربات شده‌ام. چیزی حس نمی‌کنم. مغزم خودکار دنده عوض می‌کند و روی این پدال‌های لامصب فشار می‌آورد، شاید این لَکَنته آبرویم را پیش زن و بچه بخرد.» ماسک را تا نزدیک چشمانش بالا کشیده و کمی رو به شیشه جلویی خم شده. چشم‌هایش خوب نمی‌بیند. با احتیاط پایش را روی پدال گاز فشار می‌دهد.

به بهانه روز جهانی ناشنوایان به سراغ بانویی می رویم که با وجود تمام مشکلات و چالش هایی که امروز برای همه ناشنوایان وجود دارد با خودباوری توانسته به فردی موفق تبدیل شود.

به مناسبت روز جهانی ناشنوایان، کتاب چی گفتید؟ نشنیدم! اثر سیمین صفادل اُدیولوژیست نیشابوری در بیمارستان حکیم نیشابور با حضور جمعی از مسئولین و به صورت ویدیو کنفرانس با مسئولین استانی بهزیستی رونمایی شد.

استرس واكنش بدنى، ذهنى و شيميايى بدن در برابر رويدادهايى است كه موجب ترس، هيجان، دستپاچگى، احساس خطر يا خشم مى شود. استرس هر نوع محرك يا تغيير درمحيط داخلي و خارجي است كه ممكن است باعث اختلال در تعادل حياتي گردد و در شرايط خاص، می تواند منجر به بيماري شود.

ارگاسم واژینال چیست؟ این سؤالی است که ممکن است خیلی از ما در ذهن داشته باشیم، اما پیدا کردن پاسخ این پرسش‌ ـ و کنار زدن تصورات و کلیشه‌های تاریخی رایج در مورد آن‌ ـ درست مثل مسئلۀ وجود حیات در سیارات دیگر کار پرزحمتی است! از آنجا که در فرهنگ ما رابطۀ جنسی چیز ترسناکی محسوب می‌شود، ما از آموزش جنسی دقیق، کامل و بر مبنای لذت، چه در خانه و چه در مدرسه، محروم هستیم. متأسفانه، حجم قصه‌های جنسیت‌زده‌ای که دربارۀ لذت، واکنش جنسی و ارگاسم وجود دارند چنان زیاد است که این دروغ‌ها به فرهنگ راه پیدا کرده و به واقعیات پذیرفته‌شده تبدیل شده‌اند.

چند سال پیش در کلاس آسیب‌شناسی اجتماعی و در بحث از «خانواده و طلاق»، از دانشجویانم دربارهٔ تعداد فرزندان و خانوادهٔ برخی از سیاستمداران کشورهای غربی پرسیدم. برایم بسیار جالب بود که بیشترِ دانشجویان، برای مثال می‌دانستند که اوباما دو دختر دارد و حتی دختران او چند سال دارند! در این خصوص بیشتر بحث کردیم. برخی از دانشجویان معتقد بودند که این سیاستمداران با انتشار عکس‌های خانوادگی‌شان و البته «در عمل» و نه فقط با حرف، به جامعه می‌گویند که اهلِ خانواده‌اند و خانواده برایشان مهم است.

گفت وگو با یک زن کارتن خواب که حالا غم به دنیا آمدن فرزندش نیز به رنج هایش اضافه شده است.

«من هم آزار دیده‌ام». «کسی در تاریکی، به بدنم دست زد»، «دوستی که به او اطمینان داشتم در خانه‌اش به من نوشیدنی مسموم خوراند و به من تجاوز کرد». «معلم مدرسه‌ام، در ماشین من را‌ آزار داد». «آقای وکیل خبره و سرشناس، ‌در دفترش دستانش را روی تنم گذاشت». «کسی به من دست‌درازی کرد» و... .

در توصیف‌شان می‌گویند «زنانی که هم پدر هستند و هم مادر». زنان سرپرست خانوار را می گویم؛ بانوانی که به هر دلیل، شده‌اند تنها نان‌آور خانه و بار اقتصادی زندگی روی دوش‌شان سنگینی می‌کند. بر اساس آن‌چه مسئولان اعلام کرده‌اند، تعداد زنان سرپرست خانواده در کشور به حدود 4 میلیون‌نفر رسیده است.