سالهاست کمتر رمان ایرانی ای توجه ام را جلب می کند.
زبان و ادبیات هر سرزمین، برآمده از خاستگاه عقلی و رشدی آن سرزمین است. در این راستا، نویسندگانی هستند که بر اساس تعلیم و تذهیب فردی، دارای شخصیت فکری ِویژه بوده و در راه تجربهیِ فضاهای جدید دست به تألیف آثار متفاوت میزنند.
باغ بهار اثر تازه اسماعیل یوردشاهیان
نوشتن راهی است که انسان با آن در عین پراکندگی به خاطر جمعی می رسد.
مخاطب امروزی دنبال قصههای تازه است
بحث فراداستانی را هم باید مواظب باشم تا با داستان مخلوط نشود. دوست دارم بیشتر داستان بنویسم و کارم قصه داشته باشد نه اینکه وسطهای کار، رها شود
شاید سرنوشت این طور نوشت
مینافتحی، متولد تهران، بزرگ شدهٔ مشهد و بیست و چهار سال است که در کنار همسر و سه فرزند ساکن کالیفرنیای امریکا است. رشته تحصیلی ایشان روانشناسی بالینی است در مقطع فوق لیسانس و در حال حاضر هیپنوتراپیست، مشاور و لایف کوچ می باشد.
شخصیتهایی تخیلی در دل وقایع و شرایط واقعی
به نظر من نویسندگان ایرانی به واسطه ی تسلط بیشتر بر فرهنگ و موضوع مردم بسیار موفق تر از نویسندگان خارجی می توانند خوراک فرهنگی فراهم نمایند. در این میان رمان فارسی با موضوع تحولات تاریخی جذابیت بیشتری دارد. گفت و گو با زهرا امیدی نویسنده رمان شاه پری را که پیشتر کتاب اش را معرفی کردیم تقدیم شما خوانندگان گرامی می نماییم.