درود به دوستان و دنبال کنندگان ستون نیشابور شهر تمدنهای کهن؛ که قصد دارید با مرور خاطرات نچندان دور و گذشته سیر و سفری داشته باشیم به نیشابور نمی‌دانم چطور یاد این شعر «محمد لالوی» افتادم که توصیف غریبی دارد از این کوچه گردی های ما در هزار توی کوچه های نیشابور

در گذشته نگاه معمار به انسان، زندگی و جامعه به نحوی بود که مسکن حقیقتاً و به درستی فضای سکونت و آرامش برای افراد یک خانواده بود در حالی که امروز ساختمان هایی به عنوان فضای مسکونی یا کابردهای دیگر ساخته می ‌شوند که نه تنها از ویژگی‌های عملکردی لازم منطبق بر نیازهای انسان برخوردار نیستند که هیچ گونه تطابقی با فرهنگ و معماری اصیل ایرانی ندارند.

لیدا رشیدی، متولد تهران، تحصیلات در رشته‌ی معماری، مشاغل مختلفی داشته‌ام در زمینه‌های مختلف ازجمله طراحی و نقشه‌کشی ساختمان...مربی شنا و نجات‌غریق...گریمور تئاتر و میک‌آپ آرتیست...و گاهی هم فروش ترانه برای امرار معاش، در حال حاضر به حوزه‌ی داستان‌نویسی و ساخت فیلم ورود کرده‌ام و مشغول نوشتن یک داستان هستم و یک فیلم‌نامه هم نوشته‌ام و یک فیلم کوتاه هم ساخته‌ام. یادم رفت بگم یک مجموعه ترانه دارم به اسم «من اهل بازی نیستم» از نشر شانی.