«فروش مواد مخدر و سایکدلیک (روان گردان) از طریق پست همراه با کد رهگیری» ! خواندن همین یک جمله کافی است که کنجکاو شوم و چگونگی آن را پیگیری کنم. در کانال تلگرامی اش نوشته که از 18 جولای (28 تیرماه) شروع به کار کرده و ادعایش این است که خالص ترین مواد را مستقیم از اروپا عرضه می کند، آن هم از طریق پست، با بسته بندی حرفه ای و پاکت های نامه کاملا درزگیری و بوگیری شده. تنها راه ارتباطی برای خرید هم، یک روبات تلگرامی است با گزینه های شیشه ای:

«دیگه چی از این بهتر میخوای؟! دهن یارو بسته میشه و خلاص. بده بره خودتو خلاص کن...». «بده بره» یعنی پول را به فالگیر بده و طلسم را بگیر و دهان طرف مقابل را در فلان معامله ببند. این ها تشویق های یک کاربر به کاربر مردد دیگر بود که در کامنت های صفحه یک «فالگیر» رد و بدل می شد.

سال ها پیش کارگران معدنی در روسیه، جنازه عجیب زنی را در اعماق زمین پیدا کردند که یوفولوژیست‎ها و دانشمندان را به چالش کشید.

بیمارانی که علایم کرونا دارند، علاوه بر این که سردرگم برای یافتن محلی به منظور انجام آزمایش های خون مربوط به کرونا هستند، حالا برای هزینه های این آزمایش ها هم با رقم های متفاوتی مواجه اند ، رقم هایی از ۳۰ تا ۲۰۰ هزار تومان! که نشان از آشفتگی در هزینه های آزمایش های کرونا دارد.

نویسنده: مرتضی ممیز سهراب سپهری شاعر یا نقاش؟ سپهری شاعر نقاش و یا سپهری نقاش شاعر؟ در چائی خواندم که سپهری اولین دفتر شعرش را در نوزده‌سالگی منتشر کرده است. ظاهراً این نخستین نمایشی از فعالیت‌های هنری او بوده است. نمی‌دانم که در همان اوان نقاشی هم می‌کرده است یا نه؟ اما به دانشکده هنرهای […]

انتشار ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی از دلایل عجیب‌و‌غریب بعضی‌ها برای استفاده نکردن از ماسک باعث شد تا نگاهی روان‌شناسانه به این ماجرا داشته باشیم

کم نبودند خانم هایی که در هفته های گذشته تلاش کردند، بین سلامت خانواده و تامین نیازهای زندگی تعادل برقرار کنند، آنها گزینه‌های مختلفی مثل گرفتن مرخصی، یا کار پاره‌وقت و دورکاری را امتحان کردند اما حالا و برای ادامه کار، ناگزیرند از خانواده هم برای حل بحران‌های ناشی از شیوع کرونا کمک بگیرند.

پیرمرد 67 ساله ای که به اتهام تجاوز به دختر 14 ساله دستگیر و با حکم قاطع دیگری از سوی دستگاه قضایی خراسان رضوی به اعدام محکوم شده بود، دوشنبه هفته گذشته در زندان مرکزی مشهد به دار مجازات آویخته شد.

کلمه «آبرو» از زمانی که وارد زبان آدمی شده، یک تنه بیشتر از جنگ‌های جهانی در دنیا قربانی گرفته است. قربانیانش گاهی مرد اما اغلب زن‌ هستند. زنان و دخترانی که واژه «ناموس» را با خود یدک می‌کشند و اگر ناموسشان ناپاک شود، آبرو از کف داده‌اند. همانی که نقشه قتلشان را طرح‌ریزی می‌کند؛ گلوی دختری را می‌فشارد، چاقویی در قلبش فرو می‌کند یا اسیدی بر چهره‌اش می‌پاشد. رومینای 14 ساله قربانی دیگراین پدیده اجتماعی «آبرو» در ایران است.