پروین چوبری
**
هوای دل
*
به هزاران روز
نمیدهم
امروزم را
که سهم دلخوشیهای من است
دل
به هوایی می دهم
که هوایم را دارد
«میتوانی حدس بزنی»
**
چیزی شبیه جنون
در لحظه لحظه هایم
ثانیه به ثانیه
نبض میزند
می توانی حدس بزنی!
« تو»
ورق می خوری
در امتداد نفسهایم
ما…
« من به همزادم»
در سکوتی
لبریز از همهمه, نفس ها
می لولیم
تلفیقی از آواز برگها
به موسیقی ذهنم کوک می خورد
در من تکه تکه برگهای تو
شعری ست
ماسیده به گلهای قالی
می نویسمت
در
پله های دفترم
آنگاه
به کمی خواب می برمت.