کلمه «آبرو» از زمانی که وارد زبان آدمی شده، یک تنه بیشتر از جنگ‌های جهانی در دنیا قربانی گرفته است. قربانیانش گاهی مرد اما اغلب زن‌ هستند. زنان و دخترانی که واژه «ناموس» را با خود یدک می‌کشند و اگر ناموسشان ناپاک شود، آبرو از کف داده‌اند. همانی که نقشه قتلشان را طرح‌ریزی می‌کند؛ گلوی دختری را می‌فشارد، چاقویی در قلبش فرو می‌کند یا اسیدی بر چهره‌اش می‌پاشد. رومینای 14 ساله قربانی دیگراین پدیده اجتماعی «آبرو» در ایران است.