هوای شعر ابری ست
سمیه جمالی، متولد و ساکن تهران، کارشناسی باستانشناسی از دانشگاه تهران، در دوره نوجوانی داستان و شعر مینوشتم بیشتر اشعارم کلاسیک و در قالب غزل و دوبیتی بود. داستان میفرستادم برای مجلات سروش بهصورت مکاتبهای نقد میشد و گاهی چاپ. در دوره دانشگاه و تا همین اواخر تئاتر کار میکردم بیشتر کارگردانی و دستیار کارگردان و کمتر بازیگری. سال ٩٧ بهصورت جدی دوباره برگشتم به نویسندگی و ادبیات. اولین مجموعه شعرم که گزیده اشعار سپید کوتاه من هست در سال ٩٩ چاپ شد. الآن بیشتر داستان مینویسم و همت اصلی من روایتهای غیرداستانی و نان فیکشن هست؛ اما چند فیلمنامه نوشتم که ساختهشده و در نشریات و سایتهای مختلف همقلم میزنم. کارگاه و کلاسهای مختلف شرکت میکنم و ادبیات رو بسیار جدی دنبال میکنم برای داستاننویسی برنامه دارم. از شرکت در کلاسها و مطالعات فلسفی تا مطالعه و کاربر متون کهن با امثال استاد میر شکاک