کمتر کسی باورش می شود در قلب شهر نیشابور درست زیر پای رهگذران هر شب گعده کارتن‌خواب‌هایی برپاست که دور از چشم هوشیاران به عالم تباه افیون پناه می‌برند. اینجا جایی است که بیشتر شهروندان نیشابور با آنکه هر روز از آن گذر می‌کنند هیچ گاه آن را نمی بینند و هنگامی که قدم زنان دست در دست یکدیگر یا با دوچرخه و ماشین از آنجا می گذرند شاید هرگز گمان نکنند درست زیرپایشان دنیای دیگری در جریان است.

18 سال بیشتر نداشتم، پدر و برادرم معتاد بودند و مادرم الکلی بود. همسرم هم در ابتدا الکلی بود و سپس معتاد شد. انگار من هم باید معتاد می شدم و شدم. از تریاک شروع شد...