در گذشته نگاه معمار به انسان، زندگی و جامعه به نحوی بود که مسکن حقیقتاً و به درستی فضای سکونت و آرامش برای افراد یک خانواده بود در حالی که امروز ساختمان هایی به عنوان فضای مسکونی یا کابردهای دیگر ساخته می ‌شوند که نه تنها از ویژگی‌های عملکردی لازم منطبق بر نیازهای انسان برخوردار نیستند که هیچ گونه تطابقی با فرهنگ و معماری اصیل ایرانی ندارند.