او نخستین پادشاه ایران است که خاطراتش را نگاشته و بیش از تمام پادشاهان ایران، کتاب و خاطره و سفرنامه از خود بر جای گذاشته.(1) چهارمین پادشاه قاجار، در دوران پنجاه‌سالة پادشاهی‌اش، بیشتر زمان خود را به سفر می‌گذرانید و در کنار گشت و گذارهایش، خاطرات روزانه‌اش را نیز یادداشت می‌کرد. وی بدین راه، سفرنامه‌های چندانی از خود بر جای گذاشت(2) که گزارش سفرهایش به قم، مازندران، خراسان، گیلان، عراق عجم و مناطق مرکزی ایران، عتبات عالیات و اروپایند.(3)