خاتون شرق- بیش از ۱۰ دقیقه تشویق ایستاده تماشاگران برای یک فیلم، موفقیتی نیست که به سادگی نصیب هر کارگردانی شود، آن هم کارگردانی جوان.

خاتون شرق - ۱۷ مرداد، روز خبرنگار، فرصتی‌ است برای تجلیل از آنان که روایت‌گر حقیقت‌اند؛ بی‌آنکه سلاحی در دست داشته باشند، در خط مقدم رویدادها می‌ایستند، می‌پرسند، می‌نویسند و ثبت می‌کنند. اما امسال، این مناسبت با سایه‌ای سنگین‌تر از همیشه از راه رسیده است؛ سایه جنگ، فشار، سانسور و سرخوردگی.

خاتون شرق- پیر پسر دومین تجربه بلند سینمایی اکتای براهنی، فیلمی است که در میانه میدان جنگ روایت‌ها، با قدرت خود را به صدر جدول فروش سینماهای کشور رسانده است.

خاتون شرق- مافیا امروزه بر تمام هنرها و مشاغل رخنه کرده است و نیاز به گرفتن ذره‌بین در پشت پرده مشاغل و هنر ها ازجمله موسیقی و خوانندگی نیست چون امروزه آدم ها به یکدیگر تارگت می‌زنند درحالی که همه از یک گروه هستند و فقط برای بقای خود و گردن نگرفتن حرف های دیگران از یکدیگر اسم می آورند و خود را سفید نشان می‌دهند

خاتون شرق- مازیار گاراژیان، دانش آموز سوم ابتدایی نیشابور در بخش نقالی و شاهنامه خوانی جشنواره ی ادبی سماء سخن برگزیده شد.

خاتون شرق- نفرات برگزیده سومین دو سالانه قصه گویی «نهال امید» خراسان رضوی پس از بررسی آثار توسط داوران معرفی شدند.

خاتون شرق- در دنیای مجازی، سرزمینی بود پر از دکمه‌های رنگی و لینک‌های چشمک‌زن؛ جایی که مردم یا نگران قطع یارانه بودند، یا در صف ثبت‌نام خودرو و خرید بلیت، دنبال معجزه می‌گشتند. نوسانات طلا، ارز و بورس هم خیال‌شان را راحت نمی‌گذاشت؛ پس‌اندازها دود می‌شد و فقط آه باقی می‌ماند!

خاتون شرق- زمانی که پای درد و دل‌های اهل هنر، از جمله سینما و فیلم‌سازی می‌نشینی متوجه می‌شوی دنیای سینما همچون سیبی رو به آینه است سیبی که فقط قسمت سالم و خوش‌رنگش را نشان می‌دهد اما پشت این آینه در واقع سینمایی پوسیده از برخی نگاه‌هاست؛ نگاه‌هایی که چندان هم دل‌چسب زنان نیست.

خاتون شرق- یک صبح جمعه‌ی تابستانی، پیش از طلوع خورشید، با یک دوربین ساده راه افتادم در کوچه‌ها و خیابان‌های نیشابور. بی‌برنامه، بی‌مقصد. فقط یک انگیزه داشتم: ثبت، ثبت آن‌چه دارد از دست می‌رود. از هر سردر، از هر دیوار آجری، از هر پنجره‌ی چوبی که از دل تاریخ بیرون زده بود، عکس گرفتم. همان لحظه‌ها برای من پر از احترام بود؛ برای خانه‌هایی که شاید دیگر کسی در آن‌ها نمی‌زیست، اما هنوز جان داشتند، حافظه داشتند، خاطره داشتند.