پابرجا و پرغرور

یحیی شکفته/درودهای فراوان به همراهان ستون نیشابور شهر تمدنهای کهن ؛ باز فرصتی بدست آمد و اندک مجالی برای نگارش گوشه ایی از خاطرات هرچند رنگ و رورفته اما جذاب و شنیدنی برای گذر در کوچه باغ های قدیمی نیشابور

همچنان که در شمارگان قبلی از محله های کوچه مسجد جامع و کوی سرتلخ و گذر سعد شاه و پی بر و کوچه درخت پسته گذر کردیم رسیدیم به محله ایی قدیمی و راه مواصلاتی که همان گذر سعدشاه را به کوچه درخت پسته یا کوچه جعفری کنونی با تابلوی فردوسی جنوبی ۶ است

در ادامه از سر پیچ و مکان هیات و خاطراتش گفتیم بن بست اول را طی کردیم و با بیان خاطرات بن بست دوم که تابلو جعفری ۳ را روی دیوار نصب دارد رسیدیم به اواسط میلان تا جایی که از مادر حسین آقا و کبری خانم نوشتیم از درب چوبی و قدیمی هیات و راه باریکی که شما را به منزل حاجی روحی خادم هیات درخت پسته و منزل حاجی ابوترابیان از مالکان و متمولان قدیمی این منطقه یاد خواهیم کرد و در ادامه و در همسایگی ایشان منزل حاج محمدرضا شرقی الان دیوار به دیوار همان هیات درخت پسته یا جعفری کنونی است در همسایگی ایشان استاد صالح آبادی زمین بزرگی داشت و البته الان سه خانه ی مجزا شده لازم به یادآوری است در میان فرزندان ایشان که هر کدام خانه زندگی مستقلی بهم زدند یاد مرتضی معروف و کوچه گردیهایش که در محلات نیشابور نماد ساده لوحی و صفای خاص خودش را داراست بگذریم در همسایگی شان حاجی عمرانی که مدتها در شبکه بهداشت خدمت کرد نیز هست و همکنون با کمک‌های مردمی این ملک برای توسعه ی هیات جعفری خریداری شده و در آینده نزدیک چه بسا چند منزل دیگر نیز خریداری شود و جالب توجه است حاج محمد علی مظفری کاسب دروازه شیردار که مدتها در کسوت بقالی خدمات ارزنده به همشهریان ارائه داشت در کنار شغل خویش نیز به شکسته بندی معروف و مشغول بود جالب است در گذشته که اینچنین هنوز مرزهای علم و تدریس علوم پزشکی و بعضی از شاخه های دکتری جابجا نشده بود و کمتر پزشک حاذق و تحصیلکرده ایی مجوز طبابت را داشت غالبا در محلات قدیمی نیشابور مشاغلی چون مامایی زنان یا همان قابله و یا همین پزشک های عمومی که معمولا عطاری های با قدمت بالا بودند برعهده داشتند ؛ افرادی هم که دست یا پایشان می شکست یا از جا در می‌رفت غالبا به شکسته بندها که معمولا در همه محلات در کنار شغل اصلی خود به آن می‌پرداختند حضور داشتند

این شغل نیز تقریبا از آن شغل ها بود که سینه به سینه از پدر به فرزند منتقل میشد و بر اثر ممارست و تمرین و البته معالجه های مختلف روی افراد در طول زمان شخصی را به مهارت شکسته بندی سوق میداد ؛ وی در محل کار خود معمولا تخته ها و چوبهای صاف و برش زده در اندازه های مختلف با آستری ها یی برای بستن آتل های ابتدایی داشت ، در رفتگی ها را معمولا با ماساژ درون آبگرم و انجام تکنیک های خاص و مالیدن ضمادها و پمادهای دست ساز مختلف و تجویز آنها برای مدتی به بیمار در صدد التیام درد وی برمی آمدند

حال آنکه شکسته بندها چه مرد و چه زن در حقیقت ابتدایی ترین نسل ارتوپدی و گرایشات آن مثل کاردرمانی ها و … بودند

القصه از محمد علی مظفری و حرفه ی پزشکی ایشان خداحافظی میکنیم و باز سر نبش تقاطع همین کوچه و گذر سعدشاه به همان استاد حسین لخه دوز می رسیم که قبلا شرح حال وی را نوشتیم می رسیم طرف دیگر این کوچه حاج آقای کارگزار بود و در کنار این منزل سرنبش ملکی وجود دارد که همکنون (زمان نگارش) هنوز در با ابهت و وقار خاص منازل قدیمی و یادگار بنایی دوران پهلوی اول را که بارقه ایی از تلاش های معماری به سبک قاجار را با آن آجر تراشی های زیبا به همراه دارد

این ملک زیبا و قدیمی در ابتدا به ملک دباغ ها که از خاندان های اصیل نیشابوری و با اصل و نسب بودند تعلق داشته و در گذر تاریخ دست به دست های شده و بکاییان ها و کارگزار ها را میشو از مالکین آنجا دانست

گذارتان که به این محدوده افتاد حتما از این خانه ی پر رمز و راز قدیمی با آجرهایی قدیمی آن دیدن کنید ؛ رج به رج آجرهایش با شما از تلخ و شیرین روزگار خواهد گفت

در طرف دیگر باز همان منازل همسایگان قدیمی رستگارهاو و ناطق ها خودنمایی می‌کند

خب مجال نگارش را به وعده بعدی خواهیم سپرد و در ادامه با توجه به تکمیل شدن این بخش از محله شناسی نیشابور باز میگردیم و از شعبه ی دوم کوچه پی بره که جنب کال منوچهری و راه مواصلاتی به حیاط مزار است شروع خواهیم کرد تا لایه ایی دیگر از لایه های پیشرفت شهر و گسترش شهرنشینی بعد از تخریب خندق های اطراف شهر را بپیماییم و با ذکر یاد و خاطره افراد و آدم های قدیمی این منطقه بیشتر در کوچه باغ های قدیمی نیشابور شهر تمدنهای کهن به سیر و سفر و سیاحت خویش ادامه دهیم

این روایت ها ادامه دارد

همراهمان باشید

شما عزیزان میتوانید در بستر اپلیکیشن اینستاگرام و به آدرس

@yahya_shekofteh

مستقیما با نگارنده متن در ارتباط باشید