شبی عمیق
**
بر اندوه خود خمیده ام
و براده های مذاب
از کلماتم بر می خیزد.
شبی عمیق
و شبنمی که تباه می شود
بر ساقه ای که در ایوان خانه
از یاد رفته است.
شبی مذاب
که سرریز میشود
در کاسه سرم،
در خزینه کلمات.
شبی سیاه
و بامدادی که
هرگز نمی دمد.
بر اندوه خود خمیده ام
بر کلماتی که
که شعر نمی شوند.
تیرماه ۹۲
- نویسنده : حافظ موسوی
- منبع خبر : مجموعه اشعار