از سوی انتشارات ماهوی خورشید مجموعه شعری با نام گوزن زرد تقدیم علاقه‌مندان شعر گردیده که از سروده های شاعر جوان معصومه ناصرنیا است. این کتاب حاوی اشعاری در قالب غزل و نیمایی و آزاد می‌باشد. ذهن حساس و زبان لطیف جزو شاخصه‌های مهم شعر ناصرنیا است.معصومه ناصرنیا شاعر جوانی که با زبانی خاص شعر می گوید و در حوزه شعر آیینی نیز طبع آزمایی نموده درباره‌ی این‌که چگونه وارد دنیای شعر شد به ما گفت:
فکر می‌کنم سال‌های هشتم یا نهم تحصیلم بود که با زمینه کتاب‌هایی که خانواده در اختیارم گذاشته و یا برای من می‌خواندند اولین شعرم را با قالب نیمایی نوشتم و در اصل ریشه‌ی این علاقه همان کتاب‌ها و همان وزن‌ها بود.
با هم دو شعر از این مجموعه را می‌خوانیم:
برایت چای می‌خوانم برایم شعر می ریزی
نمی‌خواهی بدانم از عطش بدجور لبریزی
تو دلچسبی و خود رایی و رازآلود و خودخواهی
کمی مانند دریایی که پُر از برگ پاییزی
تویی آن طوطیِ آبی که با آواز می میرد
تو از غم ها دماوندی و با غم ها گلاویزی
صدای قلبِ تو آواز و آغوشت خودِ پرواز
و در چشمت شکوهِ رازِ این شب های جالیزی
تویی از زهره بالاتر و از کیوان که زیباتر
کمی از ماه گیراتر… کمی هم سحر آمیزی
تویی دریای آویزان و من یک آسمان آتش
به سویت می کشم شعله که تا شاید به پا خیزی
تو می روی که دلم را قرار کم بشود
و می رسی که تبِ انتظار کم بشود
تو آن ستاره ی آبیِ مخفیِ خالص
که بی تو از خودِ کیهان عیار کم بشود
تویی که باعث رشکِ تمام سیارات
که از حسد زحلی را مدار کم بشود
تو آن چنان خزری کز بلندِ موهایت
نفس بگیرد و هی اختیار کم بشود
نخواه بیشتر از این که کوه کن باشم
نخواه از همه عمرم بهار کم بشود
- نویسنده : مسعود اصغرنژادبلوچی
- منبع خبر : خاتون شرق
