گرماب، شهری که این روزها بدون شهردار مانده است، شاهد تصمیمی شتاب‌زده از سوی شورای شهر خود بوده است. پس از آنکه گرمابی، شهردار این شهر، با حکمی از سوی استاندار خراسان رضوی به‌عنوان سرپرست فرمانداری خلیل‌آباد منصوب شد، اعضای شورای شهر گرماب، در اقدامی سریع و بدون کوچک‌ترین تأمل، فردی جدید را برای این سمت برگزیدند.
سرعت این انتخاب به حدی بود که کمتر از ۲۴ ساعت پس از خروج گرمابی از شهرداری، جایگزین او معرفی شد. چنین روندی پرسش‌های جدی درباره ماهیت تصمیم‌گیری در شورای شهر گرماب و معیارهای این نهاد در انتخاب شهردار جدید مطرح می‌کند.
این شتاب در تصمیم‌گیری نشان می‌دهد که اعضای شورای شهر، نه‌تنها از قبل از تغییرات پیشِ‌رو اطلاع داشته‌اند، بلکه ظاهراً از پیش تصمیم خود را گرفته بودند. اما نکته اساسی اینجاست که آیا فردی که انتخاب شده، تجربه و تخصص لازم را برای اداره یک شهر دارد؟
آیا کسی که قرار است سکان مدیریت شهری را در دست بگیرد، درک کافی از مسائل شهری، بودجه‌ریزی، مدیریت منابع و چالش‌های توسعه‌ای دارد؟
یا اینکه شورای شهر، بدون در نظر گرفتن معیارهای فنی و اجرایی، صرفاً فردی را که با نظرات و دیدگاه‌هایشان هماهنگ‌تر بوده، برای این مسئولیت انتخاب کرده است؟ چنین تصمیم‌گیری‌هایی نه‌تنها آینده شهر را به خطر می‌اندازد، بلکه موجب کاهش اعتماد عمومی به عملکرد نهادهای شهری خواهد شد.
گرماب شهری کوچک با مشکلات فراوان
گرماب، مانند بسیاری از شهرهای کوچک دیگر، با مشکلات متعددی روبه‌رو است. این شهر در زمینه زیرساخت‌های شهری، تأمین بودجه، توسعه متوازن، بهبود کیفیت خدمات عمومی، و مدیریت بحران‌های زیست‌محیطی مانند پسماند و منابع آبی، نیاز به مدیریتی کارآمد و آشنا با چالش‌های روز دارد. در چنین شرایطی، شهردار جدید باید فردی باشد که توانایی تصمیم‌گیری درست و اجرای سیاست‌های راهبردی را داشته باشد.
با این حال، آنچه اتفاق افتاده، بیشتر از آنکه یک انتخاب مبتنی بر کارشناسی باشد، به نظر می‌رسد محصول بده‌بستان‌های سیاسی درون شورا و توافقات پشت پرده باشد. چنین روندی بیش از هر چیز نشان‌دهنده عدم توجه به صلاح عمومی است و این نگرانی را ایجاد می‌کند که اداره شهر، نه بر مبنای تخصص، بلکه بر اساس روابط و مصالحه‌های سیاسی پیش می‌رود.
منافع شهری یا مصالح شخصی؟
آیا شورای شهر گرماب در تصمیم‌گیری‌های خود، منافع شهروندان را در اولویت قرار داده است؟ یا اینکه این انتخاب، تنها نتیجه نوعی بده‌بستان سیاسی و توافق‌های درون‌شورایی بوده است؟ شورای شهری که مسئولیت نظارت بر مدیریت اجرایی شهر را دارد، باید در تصمیم‌گیری‌های خود، دقت و حساسیت بالایی به خرج دهد. انتصاب شهردار، یکی از مهم‌ترین وظایف این نهاد است و انتظار می‌رود که این تصمیم بر اساس صلاحیت، تجربه و توان اجرایی فرد منتخب باشد، نه صرفاً بر مبنای وابستگی‌های سیاسی یا شخصی.
این تصمیم همچنین می‌تواند تأثیرات منفی بلندمدتی بر آینده مدیریت شهری گرماب بگذارد. انتخاب فردی که سابقه و پیشینه اجرایی مشخصی ندارد، می‌تواند باعث کندی روند توسعه شهر، ناکارآمدی در اجرای پروژه‌های شهری، و حتی افزایش نارضایتی عمومی شود. در حالی که شهر نیازمند یک مدیر باتجربه برای حل مشکلات و پیشبرد برنامه‌های عمرانی و اقتصادی خود است، به‌نظر می‌رسد که شورای شهر، بدون بررسی‌های لازم، فردی را برای این سمت انتخاب کرده است که ممکن است آمادگی لازم برای مدیریت چالش‌های شهر را نداشته باشد.
اگرچه ممکن است برخی از اعضای شورای شهر، انتصاب دانش‌مهر را تصمیمی منطقی توجیه کنند و از ضرورت تسریع در انتخاب شهردار سخن بگویند، اما نمی‌توان از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که چنین انتخابی بدون انجام فرآیندهای دقیق بررسی سوابق، می‌تواند به مشکلات جدی برای شهر منجر شود. شورای شهر مسئولیت مستقیم هرگونه ناکارآمدی مدیریتی در شهرداری را بر عهده خواهد داشت. هرگونه ضعف در مدیریت شهری، کاهش بودجه، افزایش مشکلات زیرساختی و نارضایتی شهروندان، نتیجه همین تصمیمات شتاب‌زده و غیرکارشناسی است.
در نهایت، این پرسش باقی می‌ماند که آیا گرماب باید بهای یک تصمیم غیرکارشناسی را در ماه‌ها و سال‌های آینده بپردازد؟ اگر عملکرد شهردار جدید نتواند پاسخگوی نیازهای شهری باشد، چه کسی مسئولیت این وضعیت را بر عهده خواهد گرفت؟ شورای شهر به‌عنوان نهادی که وظیفه انتخاب و نظارت بر عملکرد شهردار را دارد، باید نسبت به تبعات این تصمیمات پاسخگو باشد. اگر این روند ادامه پیدا کند، باید انتظار داشت که نه‌تنها توسعه شهری با کندی و ناکارآمدی روبه‌رو شود، بلکه اعتماد عمومی به مدیریت شهری نیز بیش از پیش کاهش یابد.
