در شرایط بحرانی انسان ها تنها به مراقبت های بهداشتی احتیاج ندارند، بلکه سلامت روان نیز در این شرایط باید جدی گرفته شود.
قرنطینه خانگی به شکل طولانی مدت، روال عادی سبک زندگی خانواده ها را تغییر می دهد و جر و بحث بر سر موضوعات مرتبط با مسائل روزمره تشدید می شود. البته همانگونه که ویرجینیا ستیر (پیشگام خانواده درمانی) میگوید زوجین که به لحاظ باورها و ارزش ها هماهنگ هستند و با یکدیگر سازگارند و انسجام دارند زمانی که با بحرانی مواجه می شوند به یکدیگر نزدیک تر می شوند و بهتر و بیشتر یکدیگر را درک می کنند اما زندگی زناشویی کسانی که بر پایه های محکم بنا نشده است با کوچکترین بحران از هم می پاشد و متلاشی می شود.
بر اساس این نظر ستیر ما هم اعتقاد داریم بحران به هیچ عنوان پایه های خانواده و زندگی مشترک را نمی لرزاند بلکه چه بسا اگر پایه های زندگی به درستی بنا شده باشد آن را محکم تر می کند. در حال حاضر نیز خانواده هایی بیشتر دچار تعارض و بگو مگو هستند که پایه های سست داشته اند و این بحران مانند کاهی بوده که کمر شتر را شکسته است.
یعنی از ابتدا آنقدر بار روی شتر بوده که به وجود آمدن شرایط بحرانی خانواده را از حد تحمل خارج نموده است. متاسفانه در زندگی زناشویی بسیاری از افراد، رابطه ها به صورت مناسب نبوده ولی به علت اینکه زن و شوهر ساعات بیشتری دور از هم و خارج از محیط خانه بوده اند با شرایط کنار می آمدند ولی قرنطینه باعث شد ساعات در کنار هم بودن بیشتر و مشکلات و عدم مهارت زوجین در نحوه ی ارتباط موثر با هم رو شود.
زوجین برای ارتباط بهتر لازم است که رفتارهای مخرب را کنار گذاشته و به جای آن رفتارهای سازنده را در پیش بگیرند.
رفتارهای مخربی که زن و شوهر باید آنها را کنار بگذارند از این قرارند: ۱- انتقاد کردن. زیرا فردی که انتقاد میکند، خود را برتر از دیگری می داند، که این حس برتری در روابط زناشویی بسیار ویرانگر است. انتقاد سازنده در روابط زن و شوهر به هیچ وجه معنایی ندارد.
۲- سرزنش کردن به معنای مقصر دانستن دیگری یا شرمنده ساختن طرف مقابل برای اتفاق ناخوشایندی که رخ داده است.
۳- شکوه و شکایت کردن. شکایت از اینکه دیگری باید همان گونه ای باشد که من می خواهم، یعنی تلاش برای تغییر دیگری.
۴- تهدید کردن. اگر این کار را انجام دهی، آن وقت من هم…اگر طبق میل من رفتار نکنی، من هم…
۵- غرغر کرن. تکرار مداوم بیان خواسته با زبان کنایه و گلایه که نتیجه ای جز سرخوردگی ندارد.
۶- تنبیه کردن. خودداری از رابطه جنسی، خودداری از توجه و محبت همه و همه تنبیه طرف مقابل محسوب می شود که نه تنها احتمال تکرار یک رفتار را کم نمی کند، بلکه افراد را به سمت ارضای غیراخلاقی و غیرمسئولانه نیازهایشان می کشاند.
زن و شوهر لازم است برای استحکام پایه های زندگی این گونه روابط مخرب را کنار گذاشته و در جهت رفتارهای سازنده با یکدیگر بکوشند.