مرتضی امین الرعایایی/ در سالهای اخیر ژانر عکاسی محیط زیست به خاطر افزایش نگرانیهای زیستمحیطی توسعه یافته و این شاخه از عکاسی به عنوان یک ابزار قدرتمند و تاثیرگذار برای حفاظت از حیات وحش و اکوسیستم طبیعی زمین مورد توجه قرار گرفته است.
هدف عکاسِ محیط زیست علاوه بر نشان دادن زیبایی های طبیعت افزایش سطح آگاهی جامعه درباره نگرانیهای زیست محیطی و تغییرات آب و هوایی است.
عکاس محیط زیست با اطلاع رسانی و تلنگر در مورد بحرانهای زیست محیطی و اثرگذاری بر جامعه اجازه نمیدهد وضعیت اضطراری به بحرانی تبدیل شود.
طبق آمار بانک جهانی سالانه بیش از ۲ میلیارد تُن زباله در جهان تولید میشود و این رقم در حال رشد است و پیش بینی می شود میزان تولید زبالهها در جهان تا سال ۲۰۵۰ میلادی به سه ممیز چهار دهم میلیارد تُن برسد!
حتی اگر این زباله ها در جای مناسب دفع شوند باز هم موجب نشت گازهای گلخانهای خطرناکی میشوند که باعث تغییرات آب و هوایی می شود.
روزانه حدود ۱۵۰ تُن زباله در نیشابور تولید میشود و در حال حاضر وضعیت فعلی زبالهگاه شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی بحرانی است.
بیش از ۲۰ سال است که این زبالهگاه بدون داشتن مجوزهای محیط زیستی در حاشیه منطقه کالشور نیشابور و تالاب ایجاد شده است و از دهههای گذشته تاکنون دفع زباله در این مکان به صورت دفع در سطح و بدون پردازش انجام شده و به دلیل اینکه سطح ایستایی سفرههای آب زیرزمینی و محدوده زبالهگاه بالاست باعث آلودگی گسترده سفرههای آب زیرزمینی در این منطقه شده است.
دفع غیراصولی زبالهها موجب ازدیاد جمعیت حیوانات موذی و سگ های بلاصاحب شده و این معضل خود باعث افزایش جمعیت گونه مهاجم «گرگاس» میشود که حاصل تلاقی ژنتیکی سگ و گرگ است و در نهایت موجب بروز خسارات فراوان به دامداران و تهدید جان مردم و همچنین انتقال انواع بیماریها به انسان، حیاتوحش و حیوانات اهلی میشود.
از دیگر معضلات زیست محیطی زبالههای نیشابور، آلودگی خاک، انتشار انواع زبالههای سبک و غیرقابل تجزیه (مانند پلاستیک) در طبیعت و تاثیر منفی بر محصولات کشاورزی و بروز بیماریهای لاعلاج مانند سرطان در انسان است.
این عکس در پاییز سال گذشته در منطقه زباله گاه نیشابور ثبت شده است.
در هنگام عکاسی از این منطقه متوجه شدم جانمایی اشتباه این زبالهگاه علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی سبب شده نیشابور یک جاذبه گردشگری منحصر به فرد و تالابی زیبا را از دست بدهد.