عباس محمدیان رئیس سازمان بسیج رسانه خراسان رضوی در یادداشتی نوشت: برخی افراد به پس از کرونا فکر می‌کنند و قلم به تحریر جهانِ پسا کرونا دارند و نگاه‌ها تازه می‌کنند تا بعد از رفتنِ این ویروس منحوس و رفع شر آن و گذر فضای پیامد این بیماری، با نگاهی نو باز گردند و برخی را نظر بر این است که «پساکرونا»یی وجود نخواهد داشت و به امید آن نشستن، زانوها را چنان سست خواهد کرد که توان برخاستن نیابد چه کرونا آمده است بماند و ما ناگزیر از همزیستی با این موضوع هستیم و باید شرایط را برای بهتر زیستن به رغم وجود این اوضاع مدیریت کنیم.

به هر روی با دو نگاه مواجه هستیم و به هرکدام هم که معتقد باشیم بر سر این موضوع اتفاق نظر خواهیم داشت که اوضاع به شدت و سرعت در حال گونه گون شدن است.

فکر می‌کنم بعد از این خیلی از نظامات تغییر خواهد کرد. این تغییر هم فقط اقتصادی یا حتی اقتصادی- اجتماعی نخواهد بود بلکه فراتر و عمیق‌تر خواهد رفت و به جانمایه‌های درونی انسان هم خواهد رسید.

در میان این همه تغییر تمام ساحتی، باید به این واقعیت هم توجه کرد که الهیات نیز چالش‌های خاص خود را خواهد داشت. چنان که امروزه آغاز این مباحث را در کلمات صاحب نظران گوناگون می‌بینیم و می‌خوانیم که مباحث قدیمی و کهنه دامنِ علم و دین، دگر باره به صحن افکار عمومی آمده و تعریضات گوناگون هم به اشتراک گذاشته می‌شود آن هم در فضایی که اگر- فرضا- اشتراک گذارنده هم مشرف به مباحث باشد، بسیاری از اشتراک گیرندگان بی‌بهره از عمق و اشراف خواهند بود و سرانجام چالشی چنین، چنان حساس است که باید دست به دامن بزرگان حوزه اندیشه شد تا با ورود به این عرصه، نگذارند تردید، فضا را برای یقینیات تنگ کند.

آنچه می‌توان از آمد و شدهای فکری و شبه فکری در فضای تبادل اطلاعات دریافت این است که اگر نتوانیم آشتی میان دین و علم را- چنان که بود و هست و خواهد بود- به زبان امروز تبیین کنیم شاهد دوگانگی وحشتناکی خواهیم شد که بنیان اعتقادی افراد را نشانه خواهد رفت. این چالشی است که اهل نظر باید برایش چاره‌ای بیاندیشند و با نهضت پاسخگویی علمی و شفاف، سئولات را به جواب برسانند. رسانه فقط می‌تواند پیام رسان باشد و تولیدات نخبگان را فراوری رسانه‌ای و تقدیم مخاطب کند. نمی‌توان جز این از رسانه‌ها توقع داشت و حضور شان را در جایگاه پاسخ دهنده انتظار داشت که ماموریت رسانه جز این است.

باری، شرایط را باید تبیین کند رسانه و پرسش‌ها را بشنود و احصا و همه چیز را مهیا کند تا آنانی که باید به پاسخ برخیزند و نتیجه را هم به مردم برساند که اگر چنین کند، کار خویش را به درستی انجام داده است. این کار درست وقتی با تولید پیام کامل شد خواهیم توانست در چالش‌های اعتقادی پیش رو، از سرحدادت فکری خود مراقبت کنیم و از دل این تهدید جسمی و معنوی، راهی به سوی فرصت‌های بزرگ برای ارتقای ایمان و فربهی جان برسیم که منش اهل ایمان به یُسرِ فرصت راه باز کردن است از کنارِ عُسرِ تهدیدها و بلاها… .