برگزاری نخستین جشنواره موسیقی فجر در نیشابور، که به گفته فرماندار این شهرستان «یک تابوشکنی» محسوب می‌شود، با حواشی بسیاری همراه شده است. این رویداد، که می‌توانست فرصتی برای توسعه فرهنگی شهر باشد، حالا به میدان مناقشه‌ای بین مسئولان شهری و برگزارکنندگان تبدیل شده است. اختلاف بر سر تعهدات مالی، نحوه تخصیص بلیت‌ها و حمایت از مردم نیشابور، باعث شده که جشنواره به‌جای آنکه به‌عنوان یک دستاورد فرهنگی معرفی شود، بیشتر به موضوعی جنجالی تبدیل گردد که ابهامات زیادی درباره مدیریت آن به‌وجود آورده است.
از یک‌سو، شورای شهر نیشابور مدعی است که برای حمایت از مردم شهر، امتیازات ویژه‌ای برای این جشنواره در نظر گرفته و در مقابل، برگزارکنندگان موظف به اجرای تعهداتی مشخص بوده‌اند. از سوی دیگر، دبیر اجرایی جشنواره موسیقی فجر نیشابور، این ادعاها را به‌طور کلی رد کرده و تأکید دارد که هیچ تعهدی به شهرداری نداشته و هیچ مبلغی هم از آن دریافت نکرده است. این تناقض در روایت‌ها، این پرسش را مطرح می‌کند که حقیقت ماجرا چیست و چه کسی مسئول این بی‌نظمی در روند اجرای جشنواره است؟
ادعای شورای شهر؛ حمایت در مقابل امتیازات فرهنگی برای مردم نیشابور
به گفته حجت نیرآبادی، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر نیشابور، شهرداری برای کمک به برگزاری این جشنواره، ۱۴ سانس از سالن فرهنگ‌سرای سیمرغ را به‌صورت رایگان در اختیار عوامل جشنواره قرار داده است. علاوه بر این، مبلغ ۲۵۰ میلیون تومان نیز به‌عنوان کمک‌هزینه از بودجه شهرداری نیشابور به این رویداد اختصاص داده شده است. شورای شهر در مقابل این حمایت‌ها، شرایطی را تعیین کرده بود که به گفته نیرآبادی، هدف آن تسهیل حضور مردم نیشابور در کنسرت‌های جشنواره بوده است.
بر اساس توافق شورای شهر و دبیر جشنواره قرار بود ۴۰ درصد تخفیف برای تمام اجراها در سایت بلیت‌فروشی در نظر گرفته شود و این بلیت‌ها به‌صورت حضوری و فقط برای شهروندان نیشابوری عرضه شود. مکان‌هایی مانند گذر فرهنگ و هنر، هتل امیران و مهدوی مال، برای فروش بلیت‌های فیزیکی در نظر گرفته شده بود تا مردم نیشابور بدون مشکل بتوانند از این رویداد بهره‌مند شوند.
با این حال، به گفته نیرآبادی، این تعهدات از سوی برگزارکنندگان اجرایی نشده است. تخفیف ۴۰ درصدی فقط برای کنسرت‌های مقامی و سنتی اعمال شده، در حالی که این تخفیف باید شامل تمامی اجراهای جشنواره می‌شد. به اعتقاد شورای شهر، این اقدام نه‌تنها نقض توافقات انجام‌شده است، بلکه حق مردم نیشابور را نیز تضییع کرده است. شورای شهر تأکید دارد که اجازه نخواهد داد این مسئله بدون پیگیری باقی بماند و حق شهروندان نیشابور نادیده گرفته شود.
هیچ تعهدی به شهرداری نداریم
در مقابل این ادعاها، حامد طاهری تهرانی، دبیر اجرایی جشنواره موسیقی فجر نیشابور، به‌شدت اظهارات شورای شهر را رد کرده و اعلام کرده که تا این لحظه هیچ مبلغی از شهرداری نیشابور به جشنواره پرداخت نشده است. او تأکید دارد که کلیه هزینه‌ها از سوی کمیته مالی جشنواره تأمین شده و این جشنواره تا امروز هیچ کمک مالی از سوی شهرداری دریافت نکرده است.
وی همچنین بیان کرد که هزینه برآوردشده برای جشنواره، ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان بوده، در حالی که کل درآمد جشنواره، ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است. این آمار نشان می‌دهد که برگزارکنندگان جشنواره با یک کسری بودجه قابل‌توجه روبه‌رو هستند.طاهری تهرانی در خصوص تبلیغات شهری نیز گفت که تعهد انجام تبلیغات بر عهده شهرداری بوده اما این نهاد به تعهدات خود عمل نکرده است. او همچنین ادعای شورای شهر در خصوص الزام به ارائه ۴۰ درصد تخفیف روی تمام بلیت‌ها و فروش حضوری بلیت‌ها را رد کرده و تأکید کرده که چنین توافقی با جشنواره صورت نگرفته است.
تناقضات، ابهامات و سرگردانی مردم
این تضاد در روایت‌ها، نشان‌دهنده عدم شفافیت در مدیریت جشنواره است. از یک‌سو، شورای شهر نیشابور مدعی است که برای حمایت از مردم، امتیازات ویژه‌ای را به جشنواره داده، اما برگزارکنندگان به توافقات پایبند نبوده‌اند. از سوی دیگر، دبیر اجرایی جشنواره نه‌تنها این تعهدات را انکار می‌کند، بلکه از عدم همکاری شهرداری سخن می‌گوید. این وضعیت، سردرگمی مردم را در پی داشته است، چراکه مشخص نیست بالاخره حق با چه کسی است و چرا هیچ نهاد نظارتی مشخصی برای شفاف‌سازی این ماجرا ورود نمی‌کند.
اگر شورای شهر واقعاً چنین توافقی داشته، چرا مدارک و اسناد رسمی آن را منتشر نمی‌کند؟ اگر ادعای دبیر جشنواره درست است، چرا از ابتدا این مسائل به‌طور شفاف اطلاع‌رسانی نشده و حالا در میانه برگزاری جشنواره، این اختلافات علنی شده است؟
فرصتی برای توسعه یا سوءاستفاده
جشنواره موسیقی فجر نیشابور می‌توانست فرصتی بی‌نظیر برای توسعه فرهنگی این شهر باشد، اما حالا بیش از آنکه به‌عنوان یک رویداد فرهنگی شناخته شود، به موضوعی پرحاشیه تبدیل شده که مسئولان شهری و برگزارکنندگان را در مقابل یکدیگر قرار داده است.
این ماجرا، بار دیگر ضرورت شفافیت در فرآیندهای مدیریتی و برگزاری رویدادهای عمومی را یادآور می‌شود. وقتی توافقی انجام می‌شود، باید مستندات آن به‌طور رسمی منتشر شود تا جای هیچ‌گونه تفسیر دوگانه‌ای باقی نماند. شورای شهر و شهرداری، اگر واقعاً چنین تعهداتی از برگزارکنندگان گرفته‌اند، چرا مدارک و اسناد رسمی آن را در اختیار رسانه‌ها قرار نمی‌دهند؟ در مقابل، برگزارکنندگان نیز اگر واقعاً هیچ تعهدی نسبت به این شرایط نداشته‌اند، چرا از ابتدا شفاف‌سازی نکردند تا چنین اختلافی شکل نگیرد؟
این اختلافات، تنها باعث کاهش اعتماد عمومی به مسئولان شهری و فرهنگی می‌شود. مردم نیشابور که قرار بود از این جشنواره لذت ببرند، حالا شاهد نزاع‌های مدیریتی و سردرگمی در اجرا هستند. اگر قرار است چنین رویدادهایی در آینده برگزار شود، ضروری است که از ابتدا توافقات به‌صورت رسمی و شفاف ثبت و منتشر شود تا هیچ‌گونه سوءبرداشتی ایجاد نشود. در غیر این صورت، نه‌تنها فرهنگ، بلکه اعتبار مدیریت شهری نیز قربانی بی‌نظمی و عدم شفافیت خواهد شد.
