در خور ذکر است که تیم‌ملی مچ‌اندازی ایران در این دوره از مسابقات با کسب ۴ مدال طلا، ۷ مدال نقره، ۲۰ مدال برنز و مجموع ۳۱ مدال در جایگاه سوم آسیا بعد از قزاقستان و قرقیزستان قرار گرفت. پرواضح است که مهران‌فرد با کسب ۲ طلا، یک نقره و یک برنز سهم قابل توجهی در درخشش و افزایش مدال‌های ایران داشته است. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام، چند ساعت بعد از بازگشتش به کشور از مسابقات آسیایی، گفت‌و‌گویی داشتیم که در ادامه خواهید خواند.
قزاقستان، مهد مچ‌اندازی دنیاست
به عنوان اولین سوال درباره حضور تیم‌ملی بانوان در مسابقات آسیایی برای اولین بار و سطح مسابقات می‌پرسم که می‌گوید: «ما به عنوان تیم بانوان ایران، اولین دوره بود که در این مسابقات شرکت می‌کردیم و تجربه بین‌المللی نداشتیم. سطح مسابقات بسیار بالا بود و رقابت‌های سنگینی را با حریفان برگزار کردیم. مسابقات در قزاقستان برگزار شد و این کشور، مهد مچ‌اندازی دنیاست و همان‌طور که متوجه شدید در این دوره از مسابقات به مقام قهرمانی هم دست یافت. ازبکستان هم مچ‌اندازهای خوب و سرشناسی دارد. بنابراین مچ‌اندازهای قزاقستانی، بیشترشان قهرمان جهان هم هستند و این کار ما را خیلی سخت می‌کرد».
حریف‌مان از توانمندی ایرانی‌ها شوکه بود
کسب مقام سومی برای اولین حضور تیم‌ملی مچ‌اندازی در مسابقات آسیایی، دستاورد بسیار خوبی محسوب می‌شود. از مهران‌فرد درباره واکنش حریفانشان به قدرت مچ‌اندازهای ایرانی به ویژه خودش که دو مدال طلا توسط دو دست راست و چپ کسب کرده، می‌پرسم که می‌گوید: «حریف‌ها از کیفیت مچ‌اندازهای ایرانی که برای اولین بار در این مسابقات شرکت کرده بودند، شوکه شده بودند. حتی خود من فکر نمی‌کردم که در مسابقه فینال از پس حریف ازبکستانی بربیایم چون خیلی قوی و در سطح جهانی بود اما خدا را شکر، موفق شدم».
استعدادم در کودکی کشف شد
برایم جالب است که بدانم استعداد خانم «مهران‌فرد» در این رشته ورزشی چطور کشف شده است؟ این بانوی مچ‌انداز پاسخ می‌دهد: «من متولد سال ۱۳۶۰ هستم. از دوران کودکی به این کار یعنی مچ‌اندازی علاقه داشتم البته نه به عنوان یک رشته ورزشی بلکه به عنوان یک تفریح و فعالیتی برای سرگرم‌شدن. مثلا هر وقت با دوستانم بودیم، با هم مچ می‌انداختیم و این کار را دوست داشتم و همان‌جا متوجه می‌شدم که در آن استعداد دارم ولی چون مسابقه‌ای نبود، پیگیرش نمی‌شدم ولی واقعا به آن علاقه‌مند بودم».
جزو اولین‌های این رشته در ایران هستم
او درباره سابقه این رشته ورزشی در ایران می‌گوید: «رشته ورزشی مچ‌اندازی، تقریبا ۴ سال است که در ایران طرفدارانی پیدا کرده و باشگاه‌هایی هستند که آن را به صورت حرفه‌ای آموزش می‌دهند. من هم از سال ۹۶، جزو اولین نفرها بودم که به صورت حرفه‌ای وارد این رشته شدم. از سطح مسابقات شهرستانی شرکت کردم، بعدکه اول شدم، رفتم مسابقات انتخابی استان، سپس کشور و به همین ترتیب بعد از کسب چندین مدال طلای کشوری در رشته مچ‌اندازی با دست چپ و راست، قرار شد به عنوان نماینده کشورمان در نوزدهمین دوره رقابت‌های مچ‌اندازی قهرمانی آسیا شرکت کنم».
تمرینات این رشته ورزشی خاص است
«معمولا در روز، حداقل ۲ ساعت تمرین می‌کنم و تمرین پای میز مچ‌اندازی هم، حداقل سه بار در هفته»، مهران‌فرد با این مقدمه می‌افزاید: «اگر کسی بخواهد وارد این رشته ورزشی بشود، اولا باید بداند که اصول و قوانین خودش را دارد و ثانیا باید زیر نظر یک مربی خیلی‌خوب و باتجربه، ابتدا میزان استعدادش بررسی شود و سپس تمرینات حرفه‌ای را شروع کند. این رشته، تکنیک‌های خاص خودش را دارد و برای اجرایشان در مسابقه باید تمرینات خاصی هم داشت. بند بند انگشتان باید تمرین داده شود، انگشت‌ها، کف دست، پشت دست، مچ، ساعد، جلو بازو، پشت بازو و … تمرین‌های جداگانه‌ای دارد که برای انجام تکنیک‌های این رشته، باید بلد باشید. به طور کلی، تمرینات این رشته به ۳ دسته تقسیم می‌شود: تمرینات تخصصی بدن سازی، مچ‌اندازی و تمرینات پای میز مچ‌اندازی».
میز مچ‌اندازی ۲ تا پد و یک داور
او درباره ملزومات فعالیت در این رشته ورزشی و وسایل مورد نیاز برای مسابقه‌دادن می‌گوید: «برای فعالیت به صورت حرفه‌ای در این رشته ورزشی، یک میز داریم به نام میز مچ‌اندازی که روی آن، دوتا پد دارد. این مسابقات مثل هر مسابقه ورزشی دیگر، قوانین خاص خودش را دارد. این‌که چطور دست‌مان را روی پد بگذاریم، چطور مچ حریف را بگیریم و … اصولی دارد که اگر رعایت نشود، خطاست و نتیجه مسابقه به نفع حریف ثبت خواهد شد. مسابقه مچ‌اندازی با دستور داور شروع می‌شود و دو نفر به رقابت می‌پردازند. بنابراین مسابقات این رشته با آن چیزی که بعضی‌ها در خانه با دوست و آشنا، مچ می‌اندازند، خیلی فرق می‌کند و قابل مقایسه نیست».
به در قوطی نگاه کنم باز می‌شود!
از او درباره تاثیر این رشته ورزشی بر زندگی‌اش می‌پرسم و این‌که تا حالا در بطری یا قوطی بوده که نتواند با این مچ‌های قوی اش باز کند؟ او
می گوید: «در هیچ بطری نیست که تا امروز نتوانسته باشم آن را باز کنم اما این اتفاق افتاده که در یک بطری را هیچ‌فردی در جمع دوستانه‌مان نتوانسته باز کند، اما به قول بقیه، من تا نگاهش کردم، باز شده! این رشته ورزشی به شدت باعث افزایش اعتمادبه‌نفس در انسان می‌شود و این خودباوری، در بقیه مراحل زندگی هم به درد می‌خورد».
مسابقات مچ‌اندازی در صدم ثانیه تمام می‌شود
از او درباره این‌که یک مسابقه مچ‌اندازی تقریبا چه قدر طول می‌کشد هم می‌پرسم که نکته جالبی می‌گوید: «شرکت در مسابقات مچ‌اندازی استرس زیادی به فرد وارد می‌کند. رو به رو شدن با حریفی که نتیجه مسابقه با او در چشم بر هم زدنی مشخص خواهد شد، خیلی استرس زاست. در مسابقات مچ‌اندازی اگر هر دو حریف، خیلی حرفه‌ای باشند، مسابقه در صدم ثانیه تمام خواهد شد، اما در مسابقات معمولی‌تر هر مسابقه در نهایت ۳ ثانیه طول خواهد کشید که همین ۳ ثانیه، انرژی زیادی از انسان می‌گیرد. توجه داشته باشید که مصدومیت‌های این رشته به دلیل سنگین و رقابتی بودنش و فشار زیادی که روی دست می‌آورد، خطرناک است بنابراین به آن سادگی که در قاب تلویزیون یا در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد و مردم دیدند، نیست».
هزینه‌های فعالیت در این رشته ورزشی کم نیست
شاید این طور به نظر برسد که فعالیت در رشته مچ‌اندازی، هزینه‌ای نداشته باشد. مهران‌فرد درباره این ادعا می‌گوید: «نمی‌شود گفت که این رشته ورزشی هزینه ندارد. به هر حال، الان برای داشتن تغذیه درست و حسابی که لازمه موفقیت در هر رشته ورزشی است، هزینه زیادی باید پرداخت کرد. الان ورزشکارهای قدرتی مثل بدن‌سازها، بالاخره یک سری مکمل‌های قانونی استفاده می‌کنند و … که همه این‌ها هزینه‌زاست و البته باید زیر نظر مربی باشد».
دست‌بلندها در این رشته موفق‌ترند
«برای افرادی که می‌خواهند وارد این رشته ورزشی بشوند، می‌خواهم قبل از هر چیز بدانند که به شدت هیجان‌انگیز، مفرح و دوست‌داشتنی است»، او می گوید: «اول از همه علاقه و پشتکار است که باعث موفقیت انسان در هر رشته و کاری می‌شود. ما الان در این رشته قهرمان‌های جهانی داریم که قدشان کوتاه است یا برعکس، قدشان بلند است بنابراین خیلی ویژگی ظاهری خاصی برای موفقیت در این رشته وجود ندارد. در مجموع اگر دست بلندتر باشد به ویژه انگشت‌های دست، شانس موفقیت مچ‌انداز بیشتر
می شود. البته باز هم تمرینات و یادگیری تکنیک‌ها و به کار بردن‌شان به نظرم مهم‌تر است».
به زودی راننده اتوبوس خواهم شد
او درباره وضعیت این رشته ورزشی، تعداد ورزشکاران آن در کشور و آینده خودش هم می‌گوید: «فکر کنم ۲۰۰ یا ۳۰۰ نفر بانوی مچ‌انداز در کشور داریم که به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند و برای این دوره از مسابقات، ۶ نفر به ازبکستان اعزام شدیم. من قرار است به زودی وارد سازمان اتوبوسرانی شوم. همه کارهای استخدامم را انجام دادم و قول دادند که به زودی وارد این حرفه شوم».
- منبع خبر : خراسان
