فارغ از اینکه نمی‌دانم نماینده فوق‌الذکر با چه متر و معیاری میزان تشنگی جامعه را برای اجرای حکم اعدام سنجیده و براین اساس آن را مبارک تلقی می‌کند این سوال مطرح است اساسا حکم اعدام در این شرایط چقدر می‌تواند اثربخش باشد؟
یکی از شرایط تاثیر مثبت مجازات برای ایجاد بازدارندگی و کاهش اثرات منفی جرم در جامعه همدلی قشری وسیع از اجتماع در جرم‌انگاری یک پدیده و مجرم شناختن متهم است.
این در حالی است که بسیاری از خانواده‌های بازداشتی‌های اخیر حتی از روند دفاع در دادگاه به خاطر برخورداری اجباری از وکلای تسخیری رضایت ندارند و تسری این نارضایتی جامعه را نسبت به عادلانه بودن محاکمه و حکم نهایی بدبین می‌کند.
قاضی می داند نتیجه محتوم و قطعی حکم اعدام ستاندن زندگی یک انسان و امری برگشت‌ناپذیر است بدین‌معنی که در صورت بروز اشتباه هیچ راهی برای جبران آن وجود نخواهد داشت و به همین خاطر تا آنجا که می‌تواند حکم نهایی را به تعویق می‌اندازد و از تسریع در اجرای حکم شدیدا پرهیز می‌کند.با توجه به این نکته توصیه به سرعت در صدور و اجرای حکم را باید مطابق با کدام یک از اصول رافت اسلامی و مصالح جامعه بدانیم؟ آن هم صدور حکم اعدام برای جوانانی که اجرای هر کدام از آنها موجب بروز همدردی و همانندسازی در میان خانواده‌های زیادی می‌شود که خودشان دارای فرزندان نوجوان و جوان ناراضی هستند و از آینده آنان بیمناکند.
دوست روانشناسی می‌گفت یک انسان بالغ در شرایط عادی در سال ظرفیت شنیدن خبر فوت فقط یکی از دوستان و آشنایان یا کسانی را دارد که با آنان احساس نزدیکی و همدلی می‌کند.
نمی‌دانم با این شاخص اگر بخواهیم وضعیت خودمان را بسنجیم در چه موقعیتی قرار داریم.
آیا نمایندگان ما به قدری از واقعیت جامعه فاصله گرفته‌اند که نمی‌دانند و نمی‌بینند در این شرایط وخیم اقتصادی که هر روز تورم سفره معیشت را نحیف‌تر می‌کند نه تنها جامعه تشنه دیدن و شنیدن این نوع اخبار نیست بلکه از آن فرار می‌کند.
این روزها انواع و اقسام واژه‌ها و عبارات حاوی مرگ و کشتن و کشته‌شدن که از در و دیوار می‌بارد مستقیم وجدان جمعی و حس همدلی و دلسوزی ما را هدف گرفته است.
هر روز دایره مدارا حتی بین خودمان در حال تنگ‌تر شدن است، در این وضعیت این حجم از تندی و تیزی در گفتار و سخن روا نیست.
امروز آتش زیرخاکستری که به خاطر عدم مدیریت صحیح و برخورد با عوامل حادثه فوت مهسا امینی شعله‌ور شده در حال دامن‌گیر شدن همه اجتماع است.
در این وضعیت وقتی عده زیادی از مصلحان اجتماعی نسبت به عدم برخوردهای خشن و تعیین مجازات‌های سنگین برای معترضان هشدار می‌دهند پیش گرفتن این شیوه جز گسترش یاس و ناامیدی که موجب برافروخته‌تر شدن شعله‌های خشم می‌شود حاصلی ندارد.
اعدام آب جوشانی است بر آتش انتقام که نه تنها دوا نمی‌کند بلکه تاول چرکینش تا سالها جان اجتماع را می‌آزارد.
اعدام و مجازات‌های منجر به سلب جان انسان را نمی‌شود تبریک گفت.
نمی توان آن را مبارک دانست.
اعدام مبارک نیست.
