این تصمیم در آخرین نشست کمیته فنی انجمن میراث فرهنگی و گردشگری نیشابور که چهارشنبه گذشته با حضور اعضای این کمیته در اداره‌ی میراث فرهنگی تشکیل گردید، اتخاذ شد.
در این نشست، مقرر شد برای اجرایی کردن برنامه‌ی مرمت و بهسازی آرامگاه، یک هیأت امنا با محوریت خانواده‌ی مرحوم یغما تشکیل و از افراد و شخصیت‌های متنفذ و فرهنگی شهرستان و نیز تعدادی از مقامات شهر، به جهت بهره‌گیری از زمینه‌های همکاری دولتی نیز، برای حضور در این هیأت امنا دعوت به عمل آید.
همچنین نماینده‌ی شهرداری در این نشست، اجرای فاز صفر و یک این برنامه را عهده‌دار شد.
به گفته‌ی نماینده‌ی شهرداری، در فاز صفر و یک، برنامه‌ی اولیه‌ی بهسازی و مرمت، تحدید حدود، تعیین مالکیت و مسائل اولیه، طرح و تدوین می شود و سپس با کمک مشاور، یک طرح اولیه برای محیط آرامگاه، محوطه، چگونگی بازگشایی و تملک املاک و سایر مسائل، طراحی و ارائه می‌شود.
همچنین نمایندگان اوقاف، میراث فرهنگی، فرمانداری، ارشاد، شورای شهر و دادستانی، برای پیشبرد این طرح و اجرای برنامه‌ی مرمت و بهسازی آرامگاه، اعلام همکاری کردند.
موضوع تملک، ثبت محل آرامگاه، تحدید حدود، نرده‌گذاری اطراف محوطه، چگونگی طراحی باغ آرامگاه و سایر موارد مطرح در این زمینه، با تصمیمات هیأت امنا یا سمنی که در این زمینه تشکیل خواهد شد، پیگیری و با همکاری شهرداری، شورای شهر و سایر نهادهای دست‌اندرکار، پیگیری شود.
آرامگاه یغما نیشابوری، در سال ۱۳۶۸ توسط همکاری مشترک وزارت ارشاد، فرمانداری، ارشاد و شهرداری نیشابور و با مساعدت خیرین شهرستان، توسط محمد رضا متحدین، یکی از معماران به نام نیشابوری طراحی و با همکاری هنرمندانی همچون استاد ابوالقاسم دانشجو، مرحوم استاد اخویان، رضایی، شهردار وقت، عابدی، رئیس ارشاد وقت و جمعی از دوستداران یغما، بنا شد.
این آرامگاه در سنوات بعد به دلیل نداشتن متولی و مشخص نبودن مالکیت و محدوده‌ی آن، به حال خود رها شد و هیچ اقدامی برای مرمت و بهسازی یا جوانب قانونی و ثبتی آن انجام نگرفت.
در سال جاری، انجمن میراث فرهنگی و گردشگری نیشابور، تصمیم گرفت به این مهم بپردازد که به دنبال برگزاری دو یا سه جلسه در این زمینه، در هفته‌ی گذشته، جلسه کمیته‌ی فنی این انجمن با محوریت میراث فرهنگی به نتایج عملیاتی رسید و مقرر شد تا تشکیل جلسه‌ی آینده‌ی انجمن، اعضای هیأت امنا یا یک تشکل مردم نهاد مرتبط با آن معرفی و اساسنامه این تشکل به انجمن ارائه شده و توسط فرمانداری، همکاری لازم برای ثبت و فعالیت قانونی آن مبذول شود.
حیدر یغما، شاعر خشتمال نیشابوری در سال ۱۳۰۲ در روستای صومعه متولد شد و در دوم اسفندماه ۱۳۶۶ در خانه‌ی شخصی‌اش که با خشت و گل آن را ساخته بود، در شمال شهر امروزی نیشابور در منطقه‌ای که امروز موسوم به کوی یغما است در سن ۶۶ سالگی به دلیل ایست قلبی در گذشت.
یغما به شاعر امی معروف بود و دست کم چهار کتاب از وی بر جای مانده است که کامل‌ترین آنها دیوان اشعار وی است که در سال ۱۳۸۶ توسط فرزندش ابوالفضل یغما تدوین و تنقیح و به چاپ رسیده است.
همچنین آقایان سعید کاویانی در ۱۳۷۷ ، دکتر مهدی نوروز و دکتر جواد محقق در ۱۳۹۴ و اشخاص دیگری که سال‌ها پیش از آن، دیوان یغما را منتشر کرده‌اند برخی نسخ از لحاظ تعداد اشعار و متن آنها دچار مغایرت‌هایی با متون دستنویس‌ها و خطی وی است.
پس از درگذشت یغما، هیأت امنایی با محوریت ارشاد وقت تشکیل شد که به دلیل کمبود اعتبار، جابجایی مسؤولین عضو هیأت امنا و نبود متولی خاصی برای آرامگاه، فعالیت این هیأت امنا رفته رفته کمرنگ شد و پس از ساخت آرامگاه، عملاً متوقف شد، اما چاپ اولیه‌ی دیوان وی، به همت مرحوم سعید کاویانی، سردبیر هفته نامه صبح نیشابور و از دوستان یغما و با همکاری خانواده، در سال ۷۷ میسر شد.
شیوه‌ی یغما از نظر ادبی، به سهل و ممتنع معروف است و موضوعات شعری‌اش، اشعار عاشقانه، موضوعات حکمی و فلسفی، رویدادهای اجتماعی، زندگی‌نامه‌ی خودش و برخی مطالب عرفانی می‌باشد و قالب‌های ادبی وی، غالباً غزل است اما قصاید، مثنویات و رباعیات هم در دیوان وی دیده می‌شود.
