کافی است در فضای مجازی (مخصوصا در اینستاگرام ) کلمه تتو را جستجو کنید تا با انبوهی از تصاویر و فیلم هایی از پسران و دختران جوانی که صورت، دست یا قسمت های دیگر بدنشان را خط و خال انداخته اند مواجه شوید.

در شرایطی که کارشناسان از کاهش آمار ازدواج و فرزندآوری ابراز نگرانی شدید می‌کنند و آن را زنگ خطری برای آینده نه چندان دور هرم جمعیتی ایران می‌دانند، این روزها آمار سقط جنین نیز در کشور با افزایش چشمگیری همراه بوده است؛ اتفاقی که به باور بسیاری از کارشناسان به‌دلیل ترس خانواده‌ها از شیوع کرونا و آینده نامعلوم‌شان است.

«اگر شیوع کرونا کنترل شود موج دوم نمی‌آید یا خیلی خفیف خواهد بود» این نظر بسیاری از محققان بیماری‌ها واگیر است. حالا این «کنترل» بیماری خودش به عوامل زیادی بستگی دارد؛ از رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و اصول بهداشتی گرفته تا انجام تست کرونا برای گروه‌های جمعیتی و بلکه برای تمام جمعیت، رعایت قرنطینه توسط افراد مبتلا و افزایش دسترسی بیماران به امکانات درمانی و مشاوره پزشکی مرتبط با کرونا. در آینده کشف واکسن و دارو و دسترسی همگانی به آنها نیز می‌تواند به این فهرست اضافه شود.

برای طلاق آمده اند، طلاقی از سر رضایت و هر دو خوشحالند یا شاید هم حفظ ظاهر می کنند. قاضی رأی طلاق را به ۴۵ روز دیگر موکول کرد و آن ها را به مشاور خانواده ارجاع داد اما هر دو اصرار به طلاق توافقی دارند و فرصت ۴۵ روزه را اتلاف وقت می دانند.

می‌نویسم هوژان، فرشته، زعفران، هاجره، سارا، رومینا، لیلا. نقطه سر خط می‌نویسم فاطمه، می‌نویسم ریحانه. از خون به ناحق ریخته دخترکان و زنانی می‌نویسم که سرشان بریده شده کنار زانوی پدری، برادری و همسری، و اینبار کنار رود و رودخانه ای، کنار کارون. لب کارون گلباران نیست، لب کارون لرزان و گریان است از مرگ دخترش، خون فاطمه شتک می‌زند در موج موج تنش، فاطمه ۱۸ ساله که شوهر و احتمالا پدرش قربانی‌اش کردند.

چهار گام پیش‌تر؛ سخن را به عزت و سرفرازی «خراسان» آغاز کردیم «کز شرف؛ هست ایران: چِهر» و خراسان: «خالِ رُخِ زیبایِ او.» در بازگویی بنیان‌‌های تاریخی و فرهنگی «روز ملی خراسان»؛ گفتار سرآغاز را با بازشناسی «یادروزهای جغرافیایی» و پیوند آن‌ها با «هویت ملی» به بخش دوم رسانیدم.

نیشابور، شهر تاریخ است؛ دهلیز مشرق؛ کانون تحولات تاریخی خراسان؛ و شهر محدّثان بزرگ خراسانی. این بار، در بامدادن سده سوم هجری در «نقطه طلایی»ِ گذرگاه کوچ مهرآمیزترین و شورانگیزترین کاروان تاریخ، قرار می‌گیرد تا نقش شاینده شکوهی دیگر را بر کهن‎بوم بلندبالای برومند خورآسان ایران بنگارد.

کادر پزشکی بیمارستان منتصریه مشهد اهدا کننده ۱۳ ساله نیشابوری را هرگز فراموش نخواهد کرد. تصمیم ساده ای نیست امضای رضایتنامه اهدای اعضای بدن پاره تنی که عمرت را پایش گذاشته ای تا قد بکشد اما پدر و مادر مهسا دشتی دختر ۱۳ ساله نیشابوری با تمام دلبستگی‌هایی که به دختر شان داشتند رضایت خود را برای اهدای اعصای بدن فرزندشان اعلام کردند.

«خاکِ پایی که سرمه‌یِ چَشمِ نیشابور شد ...»؛ این، عبارتی است که تاریخ‌نگار نیشابور -استاد فریدون گرایلی- یکی از زرّین‌ترین فصل‌های تاریخ نیشابور خراسان را با آن می‌آغازد: فصل مهرورزی مُدام که دمادم، خراسان را شکوه ‌بخشد و ارج ‌افزاید و چونانکه خراسان‌شناس فقید -استاد عبدالحمید مولوی- ‌نوشته است: «چون نیشابور جزو خراسان است ...»