بی‌عدالتی در بهره‌مندی از خدمات بهداشت و درمان در سرولایت
بی‌عدالتی در بهره‌مندی از خدمات بهداشت و درمان در سرولایت
عدم بهره‌مندی اقشار ضعیف و مناطق محروم از خدمات و امکانات بهداشتی داستان تازه‌ای نیست. با وجود تلاش‌ها و پیگیری‌های مسئولان و نمایندگان هنوز فاصله مناطق محروم دربرخورداری از خدمات بهداشتی و درمانی با مناطق برخوردار و نزدیک‌تر به مراکز استان به خوبی نمایان است.

عدم توازن در برخورداری از امکانات در همه مناطق مختلف به علت نامتوازن بودن توزیع ثروت و قدرت موجب افزایش اختلاف طبقاتی بین مناطق و بخش‌ها می‌شود.
از سویی دیگر توجه به توسعه روستایی در کشور به عنوان قشر خودکفای جامعه که کمترین بهره را از یارانه‌های ملی می‌برند با آنکه در دولت‌های مختلف همواره مورد توجه قرار گرفته اما پیشرفت چندانی نداشته است.
این موضوع بیش از همه در حوزه دسترسی به امکانات بهداشت و درمان خود را نشان می‌دهد. باید توجه داشت دسترسی به امکانات بهداشتی و سلامت پیش‌نیاز توسعه پایدار است و از شروط اولیه آن دسترسی متوازن و منصفانه شهروندان به امکانات بخش سلامت در مناطق مختلف است که مورد اهتمام مدیران و مسئولان قرار گیرد.
چندی پیش اهالی روستای ماروسک نیشابور با تجمع در مقابل مرکز درمانی این روستا که بیش از ۴۰ سال قدمت دارد خواهان برقراری عدالت در توزیع امکانات بهداشتی در این منطقه شدند.
سرولایت با جمعیتی قریب به ۱۵ هزار نفر دارای سه مرکز جامع سلامت در چکنه، عبداله گیو، خواجه آباد و برزنون است.
این در حالی است که دهستان برزنون دقیقا در مرکز مواصلاتی سه شهر نیشابور، سبزوار و قوچان قرار گرفته و تراکم جمعیت بسیار بالایی دارد به حدی که فقط ۲ روستای همجوار تیران و برزنون جمعیتی نزدیک به سه هزار و ۵۰۰ نفر دارد اما در سال های اخیر امکانات بهداشتی این منطقه به جای افزایش کاهش یافته است.
در دهستان برزنون هشت روستا درشعاع ۶ کیلومتری برزنون بالغ بر پنج هزار نفرجمعیت دارد و از این تعداد چهار روستای آن فاقد خانه بهداشت هستند و در هفته تنها چند ساعت از حضور پزشک بهره‌مند می‌شوند.
این در حالی است که‌ در برزنون تا ۶ سال پیش پزشک شبانه روزی و بیتوته داشت اما در حال حاضر پزشک به علت سر زدن به روستاهای مذکور بعضا نمی‌تواند در ساعات اداری حتی حضورکامل داشته باشد.
در سال‌های اخیر بسیاری از کارآفرینان سعی کردند کسب و کار خود را در برزنون برپا کنند، کسب‌وکارهای که در منطقه بی‌نظیر است مانند کارخانه پالش، آبراهه گستر، تعاونی تولیدی صنایع چوب سمشاد، قطعه سازی برزین مهر، آش خاله، ۲۰واحد کوره آجرپزی، ۶ گاوداری صنعتی و سه دامداری صنعتی، و سه کارگاه خیاطی که متعلق به خود روستای برزنون است.
در کنار همه این‌ها این‌منطقه سالانه پذیرای جمعیتی بالغ بر پنج هزارنفر زائران امامزاده حسین اصغر است که خود نیازمند خدمات، امکانات و تجهیزات بهداشت و درمان است.
حال سوال اینجاست چگونه امکاناتی که باید متعلق به این روستا باشد با زد و بندهای سیاسی نصیب جاهای دیگر شود، در حالی که دهستان برزنون ۵۰درصد جمعیت کل سرولایت را شامل می‌شود.
بر طبق گفته دکترعظیمی‌نژاد رئیس دانشگاه علوم پزشکی نیشابور کلیه خدمات بهداشتی باید براساس جمعیت تخصیص یابد.
اما امروز در حالی که ساکنان چکنه در صورت ابتلا به بیماری به دلیل نزدیکی به شهر قوچان می روند سوال این جاست با چه منطقی کلیه امکانات رفاهی و خصوصا بهداشتی در منطقه به صورت جزیره‌ای در این منطقه پخش شده است؟
قطعا در صورت ادامه این وضعیت و بی‌عدالتی در توزیع امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی در آینده نزدیک شاهد بیشتر شدن اختلاف طبقاتی در این‌نتیجه خواهیم بود.
انتظار می رود با توجه به شعارهای مبنی بر حمایت از محرومان، دولت جدید به این نابسامانی‌ها در تخصیص امکانات پایان داده و توزیع امکانات پزشکی با سنجش نیازمندی‌های مناطق بر اساس شاخص جمعیت صورت گیرد نه با رانت و باند بازی.
جمعی از اعضای شوراها و دهیاران دهستان برزنون